O poboado mineiro de Fontao

O lado do río Deza no seu tramo por Merza podemos atoparnos co pobo mineiro de Fontao. Esta mina foi explotada tanto por ingleses, na segunda metade do XIX, e despois polos franceses que fundaron a Société des Étains de Silleda. Por aquel entonces o que mais importaba era o estaño, e o wolfram estaba a un segundo plano ata a II Guerra Mundial que foi cando pasou a un primeiro plano. O wolfram era utilizado para fortalecer os cañons dos nazis, polo que acadaba un gran valor monetario que axudou que nesta comarca non se pasara a fame da postguerra.

Naqueles tempos o unico que tiña resisdencia dentro dos limites da mina era o director, polo que a empresa decidiu facer un poboado para os mineiros. Este pobo inagurouse en 1956 e so se habitou ata 1974 cando se cerrou a mina.

En xaneiro deste ano chegouse a un acordo polo cal os edificios de uso colectivo van ser rehabilitados cun investimento de 1,7 millons de euros, entre os que se atopan, 128 vivendas, unha escola, a casa do mestre, unha granxa, un cine (mais grande que o das cidades) e unha iglexa. As vivendas na actualidade atopanse todas habitadas con inquilinos que teñen por caseira a Administración.